بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ لَآ أُقۡسِمُ بِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند ياد نكنم به روز رستاخيز

وَ لَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ

و نه سوگند آرم به نهاد (به روان) سرزنشگر

أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ

آيا پندارد انسان كه هرگز گرد نياريم استخوانهايش را

بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ

بلى تواناييم بر آنكه راست كنيم سرانگشتانش را

بَلۡ يُرِيدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِيَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ

بلكه خواهد انسان كه باز كند پيش رويش را

يَسۡ‍َٔلُ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلۡقِيَٰمَةِ

پرسد كى است روز قيامت

فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ

تا گاهى كه بدرخشد ديده

وَ خَسَفَ ٱلۡقَمَرُ

و بگيرد ماه

وَ جُمِعَ ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ

و گردآورده شوند مهر و ماه

يَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذٍ أَيۡنَ ٱلۡمَفَرُّ

گويد انسان در آن روز كجا است گريزگاه

كَلَّا لَا وَزَرَ

نه چنين است نيست گريزگاه

إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمُسۡتَقَرُّ

بسوى پروردگار تو است در آن روز آرامشگاه

يُنَبَّؤُاْ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذِۢ بِمَا قَدَّمَ وَ أَخَّرَ

آگاه شود انسان در آن روز بدانچه پيش فرستاد و پس انداخت